Gmina Gostycyn

Dąb pamięci, kapliczka i historia, która łączy pokolenia

Mieszkańcy Przyrowy w miniony piątek, mieli szczególny powód do dumy i radości. Dnia 29 sierpnia 2025r. uczcili, przypadający w roku 2024, jubileusz 650-lecia.  Choć niebo tego dnia nie szczędziło deszczu, nawet potężna ulewa nie była w stanie zatrzymać zintegrowanej społeczności.

Uroczystość rozpoczęła Ewelina Olejniczak-Muzioł , która prowadziła tego dnia konferansjerkę:

"Witamy serdecznie na obchodach 650-lecia naszej miejscowości – święcie wyjątkowym, bo tak długiej historii nie można przemilczeć ani zapomnieć. Przez te stulecia wiele się zmieniało – świat wokół nas, obyczaje, sposoby pracy i codziennego życia. Ale jedno w Przyrowie pozostało niezmienne – ludzka życzliwość, otwartość i wspólnota.Dziś, choć Przyrowa jest jedną z najmniejszych miejscowości w gminie Gostycyn, to jednocześnie wyróżnia się wielkim sercem mieszkańców. To wieś zżyta, pomocna, pełna ciepła i dobrych ludzi. A ten jubileusz to dowód, że siła nie tkwi w liczbach, ale w więzi, tradycji i wspólnym działaniu. Dzisiejsze uroczystości odbywają się pod pięknym hasłem: „W cieniu historii, w świetle wiary”. Bo rzeczywiście – historia naszej miejscowości to dzieje zapisane w pracy na roli, w szumie borów tucholskich, w modlitwie wznoszonej przez kolejne pokolenia mieszkańców. To także pamięć o trudnych chwilach, które wieś przetrwała, zachowując tożsamość i wartości. Niech dzisiejsze święto będzie czasem wdzięczności wobec przodków i radości z tego, kim jesteśmy dzisiaj.”

Święto z symbolem i modlitwą

Uroczystości rozpoczęły się plenerową mszą świętą odprawioną przez Proboszcza  ks Ireneusza Machuta, po której nastąpiło poświęcenie figury Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej, która została odrestaurowana przez Państwa Warczak z W. Kloni.  Chwilę później, tuż obok, Panie Dorota Gromowska i Krystyna Górna odsłoniły symboliczny kamień z napisem Przyrowa 1374-2024. Następnie zasadzono „Dąb Przodków – 650 lat Trwania i Nadziei”, który od teraz będzie przypominać kolejnym pokoleniom o tej rocznicy. Tej wyjątkowej chwili dokonała wraz z Wójtem Gminy Ireneuszem Kucharskim i sołtysem wsi Ludmiłą Zaremba-Bielecką, najstarsza rodowita mieszkanka wsi Pani Teresa Piszczek.

„To nie jest normalna wieś…”

Podczas przemówienia Wójt Gminy Gostycyn, Ireneusz Kucharski, który pochodzi z  tej miejscowości, podkreślał niezwykły charakter Przyrowy.
– To nie jest normalna wieś, bo jest ona wyjątkowa – mówił. – Tu mieszkają ludzie, którzy potrafią się integrować, działać razem i realizować wspólne pomysły.  Następnie głos zabrała Pani Dorota Gromowską – Zastępca Wójta Gminy Gostycyn oraz kilka słów skierowała również Sołtys Przyrowy.

Historia, która fascynuje

O bogatych dziejach Przyrowy opowiedział Marek Sass, historyk i regionalista. Jak wyjaśniał, początki miejscowości nie są jednoznaczne.
– Najstarsza wzmianka o Przyrowie pochodzi z 1374 roku, z dokumentu arcybiskupa gnieźnieńskiego Jana. Kolejne zapisy pojawiają się w roku 1385. Wówczas była to wieś rycerska osadzona na prawie polskim – tłumaczył.

Dzięki barwnemu wykładowi mieszkańcy mogli na nowo odkryć historię swojej wsi, sięgającą przełomu XIII i XIV wieku.

Wiersz od serca i wspólna biesiada

Niezwykłą niespodzianką dla mieszkańców był wiersz autorstwa Iwony Fröhlke, napisany specjalnie na tę okazję. Utwór w osobisty sposób nawiązywał do miejscowości i jej mieszkańców, budząc wzruszenie i dumę.

Sołtyska Ludmiła Zaremba-Bielecka otrzymała z rąk wójta pamiątkowy grawer, a finałem uroczystości była biesiada przygotowana przez prężnie działające Koło Gospodyń Wiejskich w Przyrowie. To właśnie dzięki nim stoły uginały się od pysznych potraw, a atmosfera była pełna gościnności i radości. Organizatorzy przygotowali okazjonalne pamiątki w formie breloka z napisem oraz plansze z nadrukowanymi fotografiami udostępnionymi przez samych mieszkańców.

Wspólnota, która daje przykład

Choć kolejna tak okrągła okazja nadejdzie dopiero za 50 lat, piątkowe obchody udowodniły, że Przyrowa to nie tylko wieś z wielowiekową historią, ale przede wszystkim miejsce, gdzie wspólnota i zaangażowanie mieszkańców czynią ją naprawdę wyjątkową.

Zadanie realizowane jest we współpracy z Ośrodkiem Pamięć i Przyszłość w ramach projektu „Ocalone Dziedzictwa. Regionalne izby pamięci”, finansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.